Objectieve aansprakelijkheid

Uitbaters van openbare gebouwen bedoeld door de wet van 30 juli 1979 (en haar uitvoeringsbesluiten) zijn wettelijk verplicht de lichamelijke en/of materiële schade geleden door derden ten gevolge van een brand of een ontploffing in dit gebouw te vergoeden, en dit zelfs als de uitbater geen fout heeft gemaakt.

Zij heeft als doel de vergoeding van de slachtoffers te versnellen in geval van brand of ontploffing aangezien er niet meer moet worden bepaald wie de schade heeft veroorzaakt. 

De instellingen waarvoor deze verzekering moet afgesloten worden: 

In toepassing van de wet van 30 juli 1979 en haar uitvoeringsbesluiten zijn de uitbaters van de instellingen vermeld in onderstaande lijst verplicht om een objectieve burgerlijke aansprakelijkheidsverzekering af te sluiten: 

• Dancings, discotheken en alle openbare gelegenheden waar gedanst wordt: hieronder vallen ook de openluchtbals.
• Restaurants, frituren en drankgelegenheden, wanneer de totale voor het publiek toegankelijke oppervlakte ten minste 50 m2 bedraagt: deze oppervlakte wordt berekend per inrichting. Ook de openluchtinrichtingen zoals terrassen zijn hierin begrepen.
• De hotels en de motels met ten minste 4 kamers, die ten minste 10 klanten kunnen ontvangen: beide voorwaarden dienen tezamen worden vervuld.
• De kleinhandelswinkels waarvan de verkoopruimte en de aanpalende opslagruimte een totale oppervlakte van ten minste 1000 m2 hebben: hier wordt bedoeld elke verkoop rechtstreeks aan de particulier. Parkings worden niet meegeteld, tenzij wanneer zij voor de detailverkoop worden benut.
• De jeugdherbergen.
• De artistieke cabarets en circussen.
• De bioscopen en theaters.
• De casino's.
• De culturele centra's.
• De polyvalente zalen, voor onder meer voorstellingen, openbare vergaderingen en sportmanifestaties: hier vallen ook onder de buurthuizen, de parochiezalen, auditoria, enz.
• De sportzalen: eveneens zijn geviseerd de zwembaden, schaatsbanen, bowlings, fitnesscentra, gymnasium, enz., alsook de bij de inrichting behorende douchecellen en kleedruimtes. Worden hier niet bedoeld de sportinrichtingen in open lucht.
• De schietstands: eveneens worden bedoeld de schietinrichtingen voor boogschutters.
• De stadions.
• De handelsbeurzen en de tentoonstellingszalen: hier worden eveneens bedoeld de showrooms van fabrikanten of groothandels, zelfs wanneer er geen detailhandel wordt bedreven. Onder tentoonstellingszalen worden eveneens begrepen de musea.
• De gesloten kermisinstallaties waarvan de totale voor het publiek toegankelijke oppervlakten ten minste 100 m2 bedraagt.
• De opblaasbare structuren: dit zijn structuren die overeind gehouden worden door een kunstmatig gecreëerde overdruk. De klassieke tenten vallen hier niet onder.
• De handelsgalerijen waarvan de totale voor het publiek toegankelijke oppervlakte gelijk is of groter dan 1000 m2: het betreft de handelsgalerij als dusdanig.
• Pretparken: ook de lunaparken worden hier geviseerd.
• Ziekenhuizen en verzorgingsinstellingen: worden alleen geviseerd deze instellingen die in de medische sector vallen, vb. de revalidatiecentra, en dus niet de schoonheidsinstituten, sauna's en dergelijke.
• De service-flatgebouwen voor de bejaarden, de woningcomplexen met dienstverlening en de rustoorden.
• De inrichtingen voor onderwijs en beroepsopleiding: de sector van de permanente vorming valt hier niet onder.
• De kantoorgebouwen waarvan de totale voor het publiek toegankelijke oppervlakte ten minste 500 m2 bedraagt:
  - de oppervlakte van de parkings in het gebouw gelegen wordt meegeteld;
  - eens de 500 m2 bereikt, valt heel het gebouw onder toepassing van deze reglementering; hierin zijn eveneens begrepen deze kantoorgebouwen gebruikt voor de uitoefening van vrije beroepen.
• De stations, het geheel van de metro-installaties en de luchthavens: perrons zijn hier eveneens inbegrepen.
• De gebouwen voor de uitoefening van erediensten, waarvan de totale voor het publiek toegankelijke oppervlakte ten minste 1000 m2 bedraagt.
• De gebouwen van de hoven en rechtbanken.